ROZDZIAŁ II - PIERWSZA NOC
Była za pięc północ , Ernest czekał na Freda pod drzwiami.
-dobrywieczór - rozległsię nagle głos karczmiarza.
-o myślałem , że się nie zjawisz , to co zaczynamy?-
-dobrze zasady są następujące , równo o północy wchodzimy tam ja zamykam drzwi na klucz i wieszam tu na wieszaku , kto z
nas pierwszy zdyga się , lub krzyknie przegrywa , czyli tak jakby kto pierwszy zobacyz ducha - powiedział z pżerażającym
uśmiechem.
Wybiła pólnoc , weszli do środka , Ernest zamkną drzwi i poszli do pokoju książek .Fred przestrzegł Pedałka  by nie
wchodził do piwnicy , dyż tam jest przejście do krypty.Właśnie ukazała nam się pełnia księżyca
-Ach zrobiłem się głodny , pójde do kuchni coś zjeść za moment wracam .- powiedział właściciel domu i odszedł żwawym
krokiem w ciemność.
Ernest został sam , i zaczą czytać grubą książke.Nagle przypomniał sobie , że Fred nigdy nie pokazywał mu strychu , więc
z ciekawości , pocichutku wszedł do hallu i zaczą pocichu wspinać się po schodach . Na góze nic nie było co mogło zwrócić
jego uwagę oprócz jednych zamkniętych drzwi.Postanowił spytać się Freda co tam jest więc spowrotem zszedł na dół i skieował
się do kuchni.Fred powiedział mu , że tam jest tylko spiżarnia i nie ma co się tym interesować , lecz Ernest nie uwierrzył
mu.
                                                      *****************
Była siódma rano , Fred przysną ze zmęczenia , duch nie dał żadnych znakó tej nocy.Ernest zaciekawiony tajemnicą
zamkniętych drzwi poprosił o rewanż następnej noc , lecz tym razem postanowił wziąść ze sobą swój scyzoryk - włamywacz.
Wychodąc po śniadaniu , usłyszał tętent kopyt , zza rogu wyłpnił się starszego wieku mężczyzna w fioletowej pelerynie i
błękitnej todze , i mnóstwem medali na klacie.Wątły jezdziec zszedł z wierzchowca  , popatrzyłna Ernesta zza grubych szkieł
i zapytał
-Pan Fredward?-
-Nie , on przebywa aktualnie w domu -
-Jestem Jakub Mędrzec , historyk króla i dowódca dróżyny badającej stare wykopaliska , ruiny itp. , doniesiono mi o tym
że w tym domu podobno przebywa zjawa , to doskonale , nareszcie będe mógł napisać nową książke ,,zachowanie zjaw'' , ale
musimy przejąć tą karczme w celu badań , a pana Fredwarda przeniesiemy tymczasowo do gościńca ,,łopata'' , więc mógłbyś
mu to przekazać , bo ja mam jeszcze spro spraw do załatwienia i mało czasu ?-powiedział brunet.
Ktoś musiał rozgadać o tym tylko kto... Alagan , no jasne , już ja z nim pogadam - powiedział w myślach Ernest i postanowił
złożyć mu wizytę.
-Dzięń dobry szanownemu Panu ale ja też spieszę , ale powiem mu to .-
Poszedł , opowiedział o tym Fredowi a następnie udał się do Alagana.Stanąwszy pod jego rezydencją zapoukał do drzwi , za
chwilę wojownik ukazał się w drzwiach
-O!Pedałek , czemu zawdzięczam tak wczesną wizytę ?- powiedział ziewając
-Czy to ty powiedziałeś królowi o tej zjawie ?-
-hmmmmm.... może.... ale jak coś tylko dla waszego bezpieczeństwa .-
-wiesz co to ja pójdę tam , ja tam póje już następnej nocy i obiecuje ci , że wejde do krypty .-
-Proszę wchódz sobie , mnie sumienie nie będzie dręczyc , zrobiłęm co mogłem , dowidzenia wracam spać  . - powiedział i
zamkną drzwi.

ROZDZIAŁ IV - NOC WYZWAŃ
Ernest zbiegł na dół , wziął znad kominka miecz Freda - przecież wiedział , że nie może wchodić do krypty bez broni.Wszedł
do piwnicy i szybko odnalazł dziurę w ścianie , prowadzącą w ciemności . Wszedł do niej i znalał się w sali około 15 metrów
na 15 pełnej zagłębień w ścianach gdzie leżały kości.Poza tym nic tu nie było , żadnego przejścia. rozejżałsię i nagle coś
mu przyszło do głowy , rozkopał stertę słomy i.... tak!za nią znajdowała się małą dziura.Wszedł w nią i czołgając się w
wąskim tunelu doszedł wreście na jego koniec.tam była olbrzymia , okrągła sala .Naprzeciw dziury z której wyszedł ernest
znajdowały się wielkie wrota a za nimi..... złoty miecz zdobiony cudnymi klejnotami.ale oprócz tego dziwne były te 10
metrówe filary sięgające prawie do sufitu a na nich były podstawki.Spojrzał na podłogę , było tam mnóstwo pokruszonego
marmuru i pociętego żelaza.Ernest zaczą powoli zmierać w kierunku miecza . zauważył, że im bliżej jest miecza tym staje się
on mniej wyrazny.kiedy przeszedł wrota nagle krata zasunęłą się w ułąmku sekundy , a miecz całkiem znikną.wtedy ernest
zrozumiał - to była pułapka na intruzów.nagle sufit zaczą powoli opadać a krata opadać od góry do dołu , równo miernie z
sufitem.Ernest pomyślał  , żę to koniec , sięgną do kieszeni w poszukiwaniu różańca , lecz znalał tylko wyżutą gumę.
prszyszłą mu do głowy myśl.że sufit opadł dopiero metr w dól , ernest wspią się szybko po kracie na wysokośc 15 metrów.
na góre zobaczył , żę przy opadającym suficie jest małą szczelina - nabił na miecz gumę i wypróstowując ręke w kierunku
szczeliny gumą zatrzymał koła zbate , a krata sama zaczęłą powoli opadać w dół wraz z ernestem.Był uratowany.rozejrzał
się po sali i zobaczył żelazne , otwarte drzwi w rogu sali.prowadziły one do jakiegoś obskurnego systemu piwnic pełnych
kości i mchu.Ernest po 20 minutach marszu zauważył, że znowu jest w okrągłej salil.spróbował jeszcze 5 razy i wszystko
zaprowaziło go do.wtem jego wzrok przykuł mały , ciągnący się ślad krwi , była chyba jeszcze świeża.postanowił pójść
śladem.pomysł okazałsię kapitalny , szybko przeszedłstare piwnice.kiedy wyszedł ku jego zdziwieniu ukazała się wielka sala
wysokości 5 metrów , szerokości około `50 i długości 100 . było tu bardzo jasno , ponieważ w przeciwieństwie do poprzednich
pomieszczeń poaliły siętu magiczne pochodnie.sala był ogromną biblioteką .naprzeciw ernesta , na końcu pokoju były
eleganckie schody prowadzące do stołu z książką i zakratowanego przejscie.książka była otwarta , napisane były tam rzędy
małych , bezsensownych  słow w jakimś innym alfabecie.Ernest podszedł do krat i w tym momencie książka zaczęła świecić
bardziej.w jej kierunku zaczęły przylatywać ostre i metalowe przedmiety z całej sali.wtedy Ernest zrozumiał , że to jest
to biblioteka o której mówił mu Matteo.Jednak póki co nie było sięz czego cieszyć - z  przedmiotów uformowała się ludzka
sylwetka . zaczęłą powolnym krokiem podchodzić do niego.Ernest korzystając z tego , że potwór był powolny czmychną na koniec
sali.tnąca sylwetka , zmieniłą kierunek kroku i zaczęłą iść za nim znowu.Cóż nie mógł wiecznie uciekać , wyciągną miecz i
czekał pewny siebie aż widmo sięzbliży patrząc na nie z pedełba , i zadał cios . kiedy miecz uderzył widmo  rozbryzgną się
na malutkie częsteczki , którym za chwile potwór uzupełnił swe ciało o nowe elementy.wtedy pedałek pobiegł do piwnic lecz
nagle poczuł jak coś szarpie go za pas.to widmo zaczęło przyciągać metalowe elemnty paska.Ernest szybko odpią pasek
ktory skończył jak miecz. następnie widmo wciągnęo jego okulary i ernest już prawie nic nie widział.co gorsza widmo
poczęło przyciągac żelazną ramę drzwi i gruzy zawaliły jedyną drogę ucieczki.Ernest spostrzeglł , że demon nie wciąga
ksiązek mimo że miały złote zdobienia na oprawkach.nagle go natchnęło - szybko podbiegł do żelaznego kufra z książkami i
słował się w nim.widmo zaczęło podążać za nim.to mogłą być najgorsza decyzja w jego życiu , lecz innego wyjścia nie było.
kiedy metalowy stwór byłjuż pięć kroków przed nim , ernest wziął głęboki oddech , zamkną oczy i czekał.... , lecz widmo
przed strzynią się sarzymało i skierowało głowę na pedałka.pot, a on zasłoniłsię tylko książkąem ernest poczuł jak coś ciągnie go za szyję - to potwór
zaczął przyciągać jego medalion.gdy łancuszek się zerwał i dołączyłdo miecz i paska , ernest dostał szału.ten mealion
był jego rodzinną pamiątką , którą nosił ojciec , dziadek , pradziaek i prapradziadek.wtedy widmo wyciągnęło ręke w strone
Ernesta a ten zasłonił się tylko książką i był pewny to koniec.nagle usłyszał brzęk - to widmo kiedy dotknęło książke
straciło dłoń.no tak!potwór był strażnikiem książek , i aby nie zniszczyć zbiorów przy dotyce z książką rozpadał się
a książka zostawała cała.
-żryj to , dziadu - wrzasną i cisną w widmo książką.
Rozległsię bardzo głośny brzęk i stwór rozpadł się cały.Nagle części widma zaczęły drgać i potwór złożył się w ludzką
sylwetkę znowu!Ernest chcąc wskoczyć do skrzyni przypadkowo zamkną klapę , któa byłą zbyt ciężka by ją otwrzyć.zaczął
uciekać pomiędzy regałami , lecz widmo zaczęło szybciej niż poprzednio sunąć się za nim.to nie miało sensu taka ucieczka ,
trzeba było na spokojne wymyślić  plan.Z nadzieją , żę widmo nie umie latać zaczą się wdrapywać na regał.usłyszał trzask
to półka z książkami oderwałą się od ściany i zaćzęła spadać z ernestem.potem huk spadającej półki , brzęk rozpadającego
się widma - ernest zemdlał.
ockną się po 10 minutah . wygramolił się spod sterty książek .zobaczył szczątki stwora , lecz nie skłądały się zpowrotem.
no tak , że on wcześniej o tym nie pomyślał - kiedy widmo dotykało bez przerwy książek nie mogło się odrodzić.Ernest
podniósł siekierę z podłogi (która była wcześniej częścią stwóra) , podszedł do zardzewiałych krat , i rozcią je bez
problemu.powolnym krokiem opuścił bibliotekę i udałsię w długi , ciemny tunel.

ROZDZIAŁ VI - EXODUS
alagam zjawił się w samą porę , wyciągną olbrzymi miecz i dwoma ruchami  zniszczył szkielety i pokruszył czaszki - tym
razem szkielety się nie odrodziły.
-idz z tąd darko , rdze ci!.- powiedział Alagam
-co?znowu na mnie nakapujesz i mnie w więznieniu zamkną?nie rozmieszaj mnie , teraz jesteś na mojej łasce , ale ja mam to
co chociałem !- odparł mag , uderzyłlaską w ziemię , ale Alagam zdązył uderzyć wcześniej mieczem w sufit , który zawalił
się prosto na kryminalistę przygniatając go.
-Alagam , skąd ty tu się wziołeś mój przyjacielu!-powiedział podekscytowany Ernest.
-ech... jestem zbyt słaby wiedziałem , że jesteś na tyle durny i nieodpowiedzialny , że tu wejdziesz tak jak mi się
wygrażałeś , wiedziałęm , że jesteś zbyt cienki  w pasie i może cię coś złego spotkać , nie chciałęm , żeby mnie dręczyło
sumienie, i widze , że leipiej postąpić chyba nie mogłem . musisz mi wszystko opowiedzieć .- odparł z uśmiechem Alagam.
-pózniej , narazie musimy odnalezc jakuba i freda , on mówił , że ich tu uwięził.-'
i wyruszyli w poszukiwaniu więzniów , niedalej jak po pół godziny znalezli ich.
-ERNEST!nareście  , któs przyszedł !-krzykną prawdziwy fred.
Alagam sięgną do kieszeni , wyciągną nożyk i otworzył nim kłodkę.
-nie!twój ulibiony nożyk się złamał.!- powiedział Ernest.
-to był jedyny sposób na słąmanie zakęcia.-wzdechną Alagam
Nagle w pokoju pojawił się... Darko
-Alagamie , czy naprawdę nie pomyślałeś , że mnie nie tak łatwo się pozbyc?-zaśmiał się mag.
-idzcie z tąd , a ja się nim zajme.-powiedział pwoli alagam wyciągając miecz.
kryminalista zaczął ciskać w Alagama piorunami z kamienia , lecz ten był zbut zwinny by mag mógł go trafić.DArko szybko
zrozumiał, że taka strategia nei ma sensu więc uderzył laską o ziemię wywołując mały wstrąs.Alagam potkną się , wtedy
mag poraził go błyskawicą.Alagan cicho stękną i upadł , a darko tylk szyderczo się zaśmiał.Ernest wrzasną i podbiegł do Alagama
-twój wybawiciel jest już tylko zimnym trupem , nie narażaj mi się to oszczędzę .- powiedziałz drwiną darko.
Ernest byłw sytuacji bez wyjścia.nie miał nawet broni , a miecz Alagana był za ciężki.nagle przyszedł mu do głowy pomysł , może
ryzykowny , ale nie miał wyboru.
-hej mistrzuniu magii , nie chciałem tego robić , ale patrz!- powiedział Ernest udając odwage i wyciągną z kieszeni stary pierścień który ukradł niedawno.
-stary pierścień , i co nim zrobisz?nie rozbawiaj mnie.- powiedział niemal śmiejąc się mag.
-nie poznajesz ? to pierścień druidów! twój przyjaciel.-
-to nie jest pierścień druidów kłamczuszku hehe.!-
-a widziałeś go kiedyś .- ten argument dotarł prosto do serca przestępcy , a jeśli Ernest miał racje?nie wolo mu było ryzykować więc też rozpoczą gre.
-a kiedy go zdobyłeś ?- powiedział Darko
-widać nie przeszukałeś biblioteki.-
-fakt , chowałem się przed widmem .-
-poddaj się i choć z nami , a nie użyje mocy pierścienia , co zgasiłęm cię cwaniaczku?- powiedział bradzo sztucznym tonem Ernest , bał się co teraz zrobić.
-puszcze was , a wy puścicie mnie i zgoda.-
-nie!-
-dorzucę naszyjnik ze smoczych kłów.-
na to Ernest czekał , mógł bezpiecznie przybliżyć się do maga.powolnym krokiem podchodził do niego. czarodziej wyciągną ręke z naszyjnikiem
i wtedy Ernest szybkim ruchem sięgną do kieszeni po scyzoryk - włamywacz i wbił go w serce maga.Darko wrzasną z bólu , złapał się za serce i upadłna podłogę
pojękiując z bólu i mrucząc przekleństwa za chwilę dołączył do Alagana. Ernest patrzył na niego z niedowierzaniem - jak on mógł dać rade go pokonać bez przktycznie niczego!
-Brawo Pedałek ! - krzykną z radści Fred - nie wierze jak go pokonałeś !-
-w sumie ja też nie . - powiedział Ernest wciąż zszokowany.
-nie ma czasu! musimy szybko zabrać Alagana do uzdrowiciela , może jest jeszcze jakaś nadzieja ! - powiedział Jakub.
                                                                                      ***********************************************************8
weszli na górę i położli Alagana na kanapie.Fred szybko pobiegł po apteczkę , a jakub i Ernest zmęczeni wleczeniem wojownika usiedli i w ciszy chwile odpoczęli.
Fred polał wodą twarz Alagana.
-aaaaaa! - Fred czemu mnie oblałeś , i gdzie jestem !- wrzasną zdezorientowany Alagan.całą trójka nie mogłą uwierzyć , żę on żyje.
-A.. A.... A.... Alagan?ty żyjesz?.- zająkał się Ernest.
-na tak teraz sobie przypominam , zanim będą jakieś pytania , to stary trick zakazany więc nie mówcie o tym nikomu , gdyby wiedział , że żyje dobiłby
mnie bez problemu, trzeba być chytrym za wszelką cenę heh . - powiedział zmieszany wojownik - Zaraz , Zaraz! jak wy żyjecie!.-
Opowiedzieli mu całą historię , a potem przetranspolotowali go do szpitala , żeby obejrzano jego rany , lecz historię opowiedziano tak jak ich prosił Alagan.
za głowe maga  otrzymali milion denarów i podzielili na czwórkę . Ernest pozpłacał długi , jakub ulepszył swoją pracownie , fred za te pieniądze zapłacił
jakubowi ,, łąpówkę ,, (polegałą na tym , żę jakub powiedział , żę te krypyty to fałśzywy alarm , nic tam nie ma . dzięki temu Fred zatrzymał knajpe w
centrum miasta) , a Alagam schowałw skarpecie na póżniej   .